لبن لبى لت


2. ⇒ لبّى

لَبَّاهُ [inf. n. تَلْبِيَةٌ] He said to him لَبَّيْك. (MA.)


لَبَّيْكَ

لَبَّيْكَ, and لَبَّيْهِ, and لَبَّىْ يَدَيْكَ: see art. لب.